วัดป่าวัดบ้าน
วัดตามหัวเมือง จังหวัดอำเภอ วันนี้ เอาแค่ให้มีพระอยู่เฝ้าวัด พาทำกิจศาสนา รักษาธรรมเนียมประเพณีได้ นับว่าบุญโขแล้ว เอาที่ตัวพระท่านก่อน มีนิพนธ์ของสมเด็จพระพุทธโฆสาจารย์(ป.อ.ปยุตฺโต ป.๙) ท่านว่า วัดบ้านตามหัวเมือง มีมากด้วยวัดหลวง ท่านหมายความว่า วัดมีหลวงตามากมาย พระเหล่านั้นมาจากชายไทยวัยชรา ท่านบวชมาจำพรรษา ปฏิบัติศาสนกิจสืบศาสนา
สมเด็จท่านแนะนำว่า ให้สร้างคุณภาพพระวัดหลวงเหล่านี้ ตามสมควรเถิด ให้เป็นนาบุญ ได้พึ่งพาอาศัยทำกิจพระศาสนาไป
สังคมศรัทธาชาวพุทธเปลี่ยนไป ผมให้ข้อสังเกตว่า คนเมืองเลื่อมใสพระป่า คนชาวบ้านท่านก็ว่าตามกัน คือเลื่อมใสหรือไม่เลื่อมใสมากน้อย ก็นิมนต์หลวงตานี่แหละ มาสวดมาฉัน มาบังสุกุล มาจูงศพชาวบ้านที่ตาย ขึ้นเมรุเผา เป็นประโยชน์เชิงประจักษ์ไป
ไม่แต่คนเมืองที่นับถือพระป่า คนมีการศึกษาก็ศรัทธาด้วย โดยเขาสรุปว่า พระจริงๆไม่ต้องพูดมาก ทำให้เห็นเป็นตัวอย่าง นับว่าเพียงพอแล้ว
คนมีการศึกษา มีประสบการณ์ เขาอาจเห็นโลกคนและโลกพระพอควรแล้ว จึงเลือกนับถือศรัทธาพระป่า อย่างกับคนเมืองเช่นกัน
ชาวศรัทธาทั้ง2ฝ่าย ไม่มีฝ่ายผิด
วัดบ้านชาวบ้านพอเพียงในการพึ่งพระ ในกิจกรรมของชาวบ้าน ชาวเมือง นักวิชาการ ผู้มีประสบการณ์ มีความมุ่งหวัง แสวงหาพระในอุดมคติ คือหาพระที่เกินกว่าชีวิตเขา สงบสำรวม มีวัตรปฏิบัติไม่เป็นแบบเขา สันโดษวิถีพุทธในอุดมคติ อยู่ป่า ปฏิบัติธรรม ฉันภัตตาหารในบาตร เป็นต้น
ผู้ศรัทธาพระบ้านพระป่านี้ พอมองเห็นว่า อยู่ในวัยอย่างไร มีวิถีอย่างไร แต่ผู้เกิดมาทีหลัง อายุวัยมีครอบครัวมีลูกระดับเรียนมัธยม รวมกระทั่งลูกๆเขา จะเลือกนับถือ วัดป่าหรือวัดบ้าน น่าจะเป็นเรื่องน่าสนใจศึกษา
หน้าที่ผู้รับผิดชอบ คือพระเถระระดับมหาเถรสมาคม กับสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ เพราะทั้ง2 องค์กร รับประโยชน์จากอาชีพ เป็นข้าราชการ เป็นกรรมการมหาเถรสมาคม มีเงินเดือนและนิตยภัตร ก็เงินเดือนนั่นแหละ
ท่านมีหน้าที่ ส่งเสริมพัฒนาวัดป่าวัดบ้าน ในอุดมคติพระพุทธศาสนาโปรดอย่า ทำแบบเลื่อยเอื่อย ไม่จริงจัง ไม่เช่นนั้น จะถูกตรวจสอบ ผมเห็นคนวัยพ่อแม่คนๆหนึ่ง ชื่อวิโรจน์ ลักขณาอดิสร ส.ส.พรรคก้าวไกล จองผ้าป่าสำนักพุทธฯแล้ว ล่ะ
