วัดกับตลาดพระเครื่อง
คำว่า จีนเทา หมายถึงชาวจีนนักท่องเที่ยว นักเซ้งลี้จัดอยู่ในพวกไม่ขาว ไม่ดำ ไม่ทุริตโจ่งครึม ไม่ผุดผ่องสะอาด เป็นน้ำขุ่นสีเทา เลียนสถาการณ์ข่าวสาร คนจีนนักลงทุนนักธุรกิจบ่อน ธุรกิจบันเทิง ที่คุณชูวิทย์ กมลวิศิษฏ์ เปิดโปงกระทั่งเจ้าหน้าที่บ้านเมือง ต้องเปิดหน้ากวาดขยะใต้พรม ในทุกพื้นที่ๆ เกี่ยวข้อง
ครั้งนี้นักข่าวเปิดประเด็น ว่ามีวัดถูกนักธุรกิจจีน มีส่วนไปเซ้งสัมปทานธุรกิจซื้อขายวัตถุมงคลของวัด!
ข่าวก็คือข่าว วัดซึ่งเจ้าอาวาสมีหน้าที่บริหารจัดการ ก็คือ เรื่องของวัด
พระหรือชาววัดอยู่กับชาวบ้าน อยู่กับชาวเมืองชุมชน
วัดมีต้นทุนในเมืองใหญ่ มีถาวรวัตถุมีรายใด้จากศรัทธาสารทิศ
วัดที่มีพระอดีตเจ้าอาวาสเป็นพระเกจิอาจารย์ วัดอย่างนี้อยู่ได้ไม่เดือดร้อน เพียงเจ้าอาวาส กรรมการวัด จัดสรรผลประโยชน์ให้เป็นธรรม ก็พอมีเงินทองบำรุงวัด บำรุงการศึกษาพระและกิจกรรมพุทธศาสนาได้
มีวัดที่ขัดสนไม่น้อย ที่ขาดองค์ประกอบอย่างที่ยกมา จึงต้องสร้างกิจกรรมวัด และกิจกรรมชุมชน ให้ได้เงินเข้าวัด
จะมีอะไรที่เป็นแบบอย่างให้วัดแบบบ้านๆเลียนแบบได้ง่ายที่สุด เท่ากับเครื่องลาง วัตถุมงคล เพราะขาดเครื่องมือสื่อศรัทธา ประเภทพระเกจิ ความเก่าแก่วัด หรือเจ้าอาวาสบอกหวยแม่น มนต์ดี ตลอดจนวัดที่ไฮโซไฮซ้อ เซเลบไปบนบานบูชา
พระเครื่องวัตถุมงคล เป็นทางเลือกใครๆ วัดใดๆก็ทำ ทั้งชาวบ้านเขาไม่เห็นเสียหาย
จริงอยู่ ในพุทธทำนายหรือสุบินของพระเจ้าปัสเสนทิโศล16ประการ
ที่พระเจ้าแผ่นดินทรงสุบิน แต่หาพราหมณ์หรือโหรใดจะแก้ความฝันพระองค์ได้ จึงมาเฝ้าพระพุทธเจ้าให้ทรงพยากรณ์ ขอยกมาเฉพาะข้อที่11
“หม่อมฉันฝันเห็นคนทั้งหลายเอาแก่นจันท์ราคาตั้งหลายแสนกหาปณะไปแลกกับเปรียงเน่า (นมส้มผสมกับน้ำแล้วเจียวให้แตก)”
พุทธองค์พยากรณ์ว่า
ในอนาคตข้างหน้าภิกษุในพุทธศาสนา จะนำคำสอนพระพุทธเจ้าไปแสวงหาประโยชน์ เพื่อเงินทองและลาภสักการะ มิได้ให้สาธุชนได้ปฏิบัติเพื่อพระนิพพาน เทียบว่าเอาพระธรรมไปแลกกับของไม่มีค่าเท่าธรรมเหมือนนมเปียงบูด
พระของขาวบ้านเป็นอยู่กับบ้าน พระสงฆ์ชาวเมืองชุมชน ก็ไปตามวิถีชุมชนชอบ ที่ปรากฏเห็นมาคือสร้างวัตถุมงคล บังพระพุทธเจ้า สร้างเหรียญเกจิสารพัดวัด ทั้งพระป่าพระบ้าน
สุดท้ายก็มาลงตลาดพระ ตลาดท่องเที่ยววัด ตลาดให้เช่าวัดขายวัตถุมงคล เมื่อต่างชาติซึ่งวัฒนธรรมคล้ายคลึงกัน วัดและชาวศรัทธา ก็ให้วัดเป็นพื้นที่สัมปทาน ตลาดลูกค้าสายมู หรือสายศรัทธา ทั้งนักค้าวัตถุุมงคลไทยและจีน ตามข่าวปรากฏ
มันเกินกว่าชาววัดจะต้านชาวบ้านสุดทานแล้ว
เป็นซอฟต์พาวเวอร์ใหม่ ตลาดท่องเที่ยวชาติไทยได้ประโยชน์ ชุมชนได้เงินทอง จะโยนว่าใครสมควรรับบาปรับโทษเพียงลำพังไม่ควร แต่อยากเสนอให้ออกจากวิกฤตินี้แก่ชาววัด โดยให้เพิ่มเนื้อหาวัดศาสนา จากเหตุคนซื้อวัตถุมงคลนี่ก่อน ด้วยการสอดแทรกปัญญาแก่เขา เสนอปัญญาแบบพึ่งพาพอดี ให้เห็นว่าท้ายสุด การพึ่งวัดแบบพึ่งตัวเอง นั่นคือ สิ่งถูกต้องที่สุด
ขอเชิญและนิมนต์ ให้ค่อยๆ ตั้งต้นเถอะขอรับ….
