มาดามโอเมาธ์ระเบิด “ผู้จัดประกวดอวดเก่ง ก็เจ๊งชัยเป็นหมาหัวเน่าซะ” (อีบุ๊กบางกอกทูเดย์รายสัปดาห์ ฉบับที่ 417 วันที่ 2-8 ก.พ.67)

อีบุ๊กบางกอกทูเดย์รายสัปดาห์ ฉบับที่ 417 วันที่ 2-8 กุมภาพันธ์ 2567

หน้า 36 มาดามโอ/เมาธ์ระเบิด

ผู้จัดประกวดอวดเก่ง

ก็เจ๊งชัยเป็นหมาหัวเน่าซะ

            ในช่วง 1-2 ปีที่ผ่านมา ใคร ๆ ก็ผันตัวมาเป็นผู้จัดประกวด ทั้งสร้างเวทีเอง ทั้งซื้อลิขสิทธ์มาจัด ด้วยความที่หลายคนเป็นมือใหม่ แต่ทว่ามีเงินซะอย่าง จึงลุกขึ้นมาเป็นผู้จัดซะเองเลย

บางคนวิ่งหาทีมเวิร์กหรือกัลยาณมิตรที่ดีมาช่วยกันจัดงาน แต่บางคนก็ทำอวดเก่งเบ่งกล้าม ไม่เอาใครเลย จัดเองคนเดียว แต่ก็จ้างคนที่ไม่มีประสบการณ์ ด้วยค่าตัวถูกไม่ต้องจ้างแพงมาทำงาน

ด้วยความที่บ้าเห่อก็เที่ยวเพ้อเจ้อ ประกาศศักดาในโซเชี่ยลมีเดีย ในทำนองที่ว่า เวทีข้ายิ่งใหญ่ในปฐพีหาใดเทียม ด้วยฝีมือคนเก่งที่สุดในจักรวาล

สุดท้ายก็เละยิ่งกว่าโจ๊กกองปราม+โจ๊กสามย่าน ไม่เหมือนราคาคุย ปัญหาเกิดขึ้นตั้งแต่หลังเวทียันหน้างาน ทั้งกับทีมงานเอย ผู้เข้าประกวดเอย พี่เลี้ยงเอย คณะกรรมการเอย สปอนเซอร์เอย ร่วมถึงแขกเหรื่อที่มาร่วมงาน เพราะตัวเองไมปล่อยให้ทีมงานรับผิดชอบบ้าง วิ่งหัวฟูอยู่คนเดียว…จบงานนี้โจทก์เพียบ

มีหรือจะได้ไปต่องานหน้า กลายเป็น “หมาหัวเน่าเฟะ”ที่แท้ทรู ไปที่ไหนเหม็นที่นั่นจ้า!

นิทานเรื่องสอนใจเอาไว้ว่า

1. ไม่เจ๋งจริงอย่าริจัดงานอะไรคนเดียว
2. อย่าอวดอ้างอวดเก่งโชว์ต่อสาธารณชน อย่าง โซเชียลมีเดีย เป็นต้น จะเป็นการประจานตัวเองหากงานออกมาห่วยแตก!
3. ใครแนะนำอะไรอย่าทำตัวอวดดี ไม่ฟังใคร แถมยังยกตนข่มท่าน
4. มีเงินแต่ไร้สมองอย่าหวังจะทำอะไรสำเร็จได้
5. โง่แล้วอย่าอวดฉลาด เพราะคนจะเห็นว่า ฉลาดแต่เรื่องโง่ ๆ มากกว่า

 

อีบุ๊กบางกอกทูเดย์รายสัปดาห์ ฉบับที่ 417 วันที่ 2-8 กุมภาพันธ์ 2567

หน้า 36 มาดามโอ/เมาธ์ระเบิด

ผู้จัดประกวดอวดเก่ง

ก็เจ๊งชัยเป็นหมาหัวเน่าซะ

อีบุ๊กบางกอกทูเดย์รายสัปดาห์ ฉบับที่ ๔๑๗ ระหว่างวันที่ ๒-๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๗
(สามารถพลิกอ่านได้เหมือนหนังสือปกติ)
https://book.bangkok-today.com/books/sjua/#p=36