มาดามโอคัมแบ็คเมาธ์ระเบิด “ไลน์กรุ๊ปนั้นสำคัญไฉน ฉะกันไม่ไว้หน้าลูกค้า” (อีบุ๊ก วันที่ 21-27 เม.ย.66)
อีบุ๊ก วันที่ 21-27 เมษายน 2566
มาดามโอคัมแบ็กเมาธ์ระเบิด
ไลน์กรุ๊ปนั้นสำคัญไฉน
ฉะกันไม่ไว้หน้าลูกค้า
ปฏิเสธไม่ได้ว่า “โซเชี่ยลมีเดีย” นั้นเปรียบเสมือนทางด่วน ช่วยลดขั้นตอนกันทำงานได้โข โดยเฉพาะเรื่องการสื่อสารในระหว่างกลุ่มหมู่มาก แต่ก็เปรียบเสมือน “ดาบสองคม” หากขาดสติ พลั้งเผลอหรือพลาดพลั้งก็อาจเป็นเรื่องได้
เหมือนอย่างกรณีล่าสุดได้การจัดตั้ง “ไลน์กรุ๊ป” ขึ้นมา เพื่อเป็นเซ็นเตอร์ในการติดต่อระหว่างผู้จัด ทีมงาน ผู้ปกครอง พี่เลี้ยง ผู้เข้าประกวด “นางสงกรานต์” ของเวทีใหญ่เวทีหนึ่ง ได้อย่างสะดวกรวดเร็ว ทางผู้จัดมีอะไรคืบหน้าก็แจ้งลงไปในกรุ๊ปเรื่อย ๆ จนถึงวันงาน
และทางฝ่ายผู้ปกครอง และอื่น ๆ สงสัยอะไรก็ถามกันมา ทีมงานใครอ่านเห็นก่อนก็จะช่วยกันตอบไปในบัดดล ถ้ามีรูปตัวอย่าง อาทิ ชุดผู้ประกวด เครื่องประดับ ก็จะส่งภาพให้ดูกันจะจะ จะได้ไม่หลงทางกัน
ทีนี้ก่อนการประกวด โดยเฉพาะใกล้วันงาน ดูเหมือนฝ่ายผู้ปกครอง พี่เลี้ยง ก็จะระดมถามกันแบบถี่ยิบ (วันอื่นก็ดันไม่สงสัยกันน๊อ) กระทั่งทีมงานตอบกันแทบไม่ทัน
ปรากฏว่า ทีมดันย้อนแย้งและขัดกันเอง กระทั่งกลายเป็นทะเลาะกัน พิมพ์ข้อความชนิดมึงมาพาโวย เอี้ยห่าสารพัดสัตว์ แจกอาวุธก็ยังมี โดยไม่เห็นแก่อีกฝ่าย
ทำให้อีกฝ่ายมองเห็นถึงความล้มเหลวในการจัดการขององค์กรและความไม่สามัคคีปรองดองกัน ต่างคิดว่าการจัดงานในครั้งนี้จะไปรอดหรือไม่
กระทั่งเจ้าของงานและผู้จัดต้องพิมพ์ขอโทษขอโพยแทนทีมงานเป็นการใหญ่ ก่อนที่จะสั่งทีมงานที่ทะเลาะรีบลบข้อความออกทันทีทันใด ก็เชื่อว่าอาขมีใครบางคนแคปหน้าจอไว้จะด้วยเพื่ออะไรก็แล้วแต่ เพราะคนในไลน์กรุ๊ปมีเกือบร้อยชีวิต
นิทานเรื่องนี้สอนไว้ว่า “โกรธคือโง่ โมโหคือบ้า ไม่โกรธไม่โง่ ไม่โมโหไม่บ้า” และการกระทำแบบนี้เหมิอน “สาวไส้ให้กากิน” ป่านนี้กระฉ่อนไปไหนแล้วก็ไม่รู้จ้า!
มาดามโอคัมแบ็คเมาธ์ระเบิด “ไลน์กรุ๊ปนั้นสำคัญไฉน ฉะกันไม่ไว้หน้าลูกค้า”
อีบุ๊กบางกอกทูเดย์รายสัปดาห์ ฉบับที่ 376 วันที่ 21-27 เมษายน 2566
https://book.bangkok-today.com/books/uixy/#p=36
